Tokoh 1: as-Shiddiq

Mari kita imbau kembali sejarah kegemilangan tamadun Islam dan kita perhatikan tokoh-tokoh yang memberi sumbangan besar terhadap kegemilangan ini.

Bagi post-post yang mendatang ini, tidaklah ana mahu ceritakan tentang plot sejarah, tetapi ana akan mempamerkan secara ringkas tentang ciri-ciri tokoh-tokoh Islam yang boleh kita contohi.

Dalam post ini, ana akan membawa kita melihat seorang insan yang mendapat gelaran as-Shiddiq (yang membenarkan). Nama beliau yang dikenali ramai ialah Abu Bakar.

Rasa-rasanya, kenapa beliau mendapat gelaran as-Shiddiq?

Saja-saja?

Sedap mulut menyebut?

Tidak, melainkan ada pautan sejarah yang memulakan.

Apabila berlakunya peristiwa Israk Mikraj dan manusia semua meragui kebenaran kisah itu, Abu Bakar berkata,

"Andai Rasulullah menyatakan lebih daripada itu lagi (maksudnya lebih tidak masuk akal lagi daripada kisah naik ke langit), maka aku akan percaya."

dipetik daripada 'Batu-Bata Kehidupan' karangan Hilal Asyraf

Malah, beliau juga antara yang terawal memeluk Islam.

Tidak hairanlah sehingga beliau mendapat jaminan masuk Syurga Allah atas peribadi beliau itu.

Daripada Anas bin Malik r.a, beliau berkata bahawa Rasulullah s.a.w bersabda kepada Abu Bakar dan Umar,

"Inilah dua orang penghulu ahli Syurga yang dewasa di kalangan golongan yang terdahulu dan terkemudian melainkan para nabi dan para rasul." -Riwayat al-Tirmidzi-

dipetik daripada '300 Hadis Bimbingan' karangan Ustaz Zahazan Mohamed dan Ustaz Ahmad Hasan Mohd Nazam

SubhanAllah! Dahlah confirm masuk Syurga, penghulu pula tu.

Pengajarannya:

1. Percayakan sahabat-sahabat dan membenarkan kata-katanya.

Memang sukar untuk zaman sekarang ini melakukan sebegitu sebab ramai yang menganggap penipuan itu satu gurauan yang seronok. Tapi kalau ramai yang sebegitu, tak bermaksud mereka benar. Maka, kita yang sedar ini perlu memulakan langkah perubahan.

2. Keutuhan Iman dan Taqwa yang dibina dan dipertahankan.

Sukar sebab zaman kini penuh dengan agenda syaitan yang sentiasa mahukan kita masuk Neraka bersamanya. Di sini, strategi sangat penting. Istiqamah, penambahan ilmu, dan kumpulan sahabat yang sentiasa ingat-mengingati, serta nasihat berterusan adalah antara yang kita boleh lakukan untuk mengukuhkan Iman dan Taqwa kita.

Daripada Abu Hurairah r.a, Nabi Muhammad s.a.w bersabda,

"Islam bermula dalam keadaan terasing. Ia akan kembali asing seperti permulaannya. Maka, berbahagialah untuk orang yang terasing." -Riwayat Muslim-

dipetik daripada '300 Hadis Bimbingan' karangan Ustaz Zahazan Mohamed dan Ustaz Ahmad Hasan Mohd Nazam

Mari kita menjadi pengganti Abu Bakar as-Shiddiq! ^,^

Erti CINTA hakiki

CINTA = Couple? Salah.

CINTA = Bersama ke Syurga? Betul.

Ada banyak persepsi, pengertian, pandangan, serta hujah yang diberikan oleh ramai orang tentang CINTA.

Bila diperkatakan tentang kerja rumah, ada yang merungut, kata "tu bukan masalah aku", "tu kerja adik-adik aku", "tu kerja perempuan", dan sebagainya.

Tapi bila sebut tentang CINTA, semua orang bagaikan profesor yang ada PhD CINTA. Awesome jiddan semua orang!

Mana taknya. CINTA itu berkaitan dengan semua orang, dan CINTA sangat dekat dengan hati.

Demi CINTA, semua sanggup berikan apa sahaja.

Demi CINTA, semua sanggup berkorban.

Maka, sebelum kita mengungkapkan CINTA kepada sesiapa, mari kita ketahui makna sebenar CINTA.

"Bersama ke Syurga"

Itu lah maksudnya yang sebenar, credits to saudara Hilal Asyraf.

Maka, marilah kita telusuri maksud itu.

Kalau betul CINTA, apa yang kita buat?

Pegang tangan, dating, minum dari satu straw, hasilkan anak luar nikah, bergayut sampai dua jam?

Apakah maksud CINTA itu ialah, "Saya sayang awak. Jadi, saya nak campak awak masuk api Neraka."

*masa baca statement ini, saya serius gelak guling-guling.

Pastikan bila kita nak sebut "Saya sayang awak." kita dah set dalam minda, "Saya sayang awak, dan saya akan pastikan awak masuk Syurga."

Bersama kita menCINTAi. Tak semestinya antara lelaki dan perempuan. BFF pun boleh.

Sebab kita nak jumpa orang yang kita CINTA itu di Syurga. Kan?